Si Kabayan Ngingu Munding

Bubuka Ku Juru Catur/Narator:
Pamiarsa, si Kabayan anu kakocap pinter tapi bodo, bodo tapi pinter, Kumaha ketakna si Kabayan? Sumangga nyanggakeun pintonan Drama, dina carios si Kabayan Ngingu Munding.
Si Kabayan asup ka Panggung, leumpang salse, kuliat, heuay, terus diuk sila. Datang Nyi Iteung ngajingjing sapu nyere/injuk. Jenkel, ambek, geureugeuteun.
Nyi Iteung	:	(Nyentak) Kabayan! Digawé kadituh, kaluman kami mah nénjona ogé.
Si Kabayan	:	(Ayem, leuleuy) Jééh, kunaon ari iteung? Mani taya bosena kana ambek-ambekan teh, soré isuk euweuh eureuna. Ulah kitu, matak téréh kolot.
Nyi Iteung	:	Kaluman tuda, boga salaki téh mani euweuh pisan gawe. Ngala-ngala suluh kadituh.
Si Kabayan	:	Aaaaah, horéam euweuh bedogna.
Nyi Iteung	:	Matak naon mun nginjeum ka Abah?
Si Kabayan	:	Embung ah, sok ngambek si Abah mah. Bisi nagih ongkoh, heug kami boga kénéh hutang.
Nyi Iteung	:	(Jéngkél)  Heug usaha atuh, ulah ngajentul waé. Turutan batur!
Si Kabayan	:	Usaha kana naon, Teung?
Nyi Iteung	:	Nya kana naon wé atuh, kawas batur. Asal usaha nu halal. Tuh kawas Pa Haji, miara hayam, miara domba, atawa naon wé atuh.
Si Kabayan ngorejat, terus nangtung, sura-seuri gumasep.
Si Kabayan	:	Héhéhé, héhéhé, heueuh bener, Teung. Asa diingetan, puguh kami teh hayang… hayang diajar wisarwata, aéh… naon ning, Teung?
Nyi Iteung	:	(Nyentak) Wiraswasta!
Si Kabayan	:	Jééééééééh, nya ulah nyentak atuh, Teung. Salah saeutik mah meunang.
Nyi Iteung	:	Heueuh rék kumaha atuh?
Si Kabayan	:	Héhéhé, kieu Teung. Akang rek badami jeung si Lamsijan. Pokona mah Iteung ulah hariwang, Akang pasti usaha.
Nyi Iteung	:	Jig atuh, ulah ulin waé. Sing mikir hirup téh.
Si Kabayan	:	Nya heueuh ieu ge rék mikir.
Si Kabayan jeung nyi iteung leumpang ngurilingan panggung.
Nyi Iteung kaluar, si Lamsijan asup ka panggung.
Si Lamsijan	:	(Sono) Eéééééééh, geuning manéh, Kabayan? Rék ka mana?
Si Kabayan	:	Heueuh, bagéa Jan. Puguh ngahaja rék ka imah manéh.
Si Lamsijan	:	(Daria) Euleuh, aya naon, Kabayan? Asa rareuwas teuing.
Si Kabayan	:	Ulah reuwas, da lain rék nagih. Puguh Kuring téh hayang diajar wiraswasta. Cik ménta bongbolongan, kana naon nya?
Si Lamsijan	:	Ooooooh, kitu? (Nepakan tarang lalaunan) Ké, ké, ké, kumaha, nya? Oh heueuh, kumaha mun ngingu lauk engkoy?
Si Kabayan	:	(Gogodeg) Embung, teu boga balongna, Jan.
Si Lamsijan	:	(Sumanget) Ngingu puyuh atuh?
Si Kabayan	:	(Gogodeg) Embung ah,  leutik endogna.
Si Lamsijan	:	(Kuciwa) Aaaah manéh mah, nya hayang naon atuh? Da usaha anu badag mah kudu gedé modalna ogé. Mun hayang anu gedé endogna, nya ngingu munding!
Si Kabayan	:	(Atoh, eprak) Tuaaaaaaaaah enya bener,  étaaa, Jan. (Nepak taktak Lamisjan) Héhéhé, nuhun, Jan. Kuring satuju ngingu munding mah. Manéh téh mémang sobat anu sajati, Jan.
Si Lamsijan	:	Hemh, boga duitna, nyah?
Si Kabayan	:	(Sombong) Wuah, duit mah gampang, Jan. Aya Abah. Malah mah moal dilila-lila, ayeuna ge rék nepungan ka Abah. Héhéhéhé, pasti méré ari jang modal usaha mah.
Si Lamsijan	:	Hemh, mani agul boga Abah galak téh.
Si Kabayan	:	Iiih, galak-galak gé boga Kuring mah.
Abah jeung Ambu di panggung, datang Si Kabayan sura-seuri.
Abah	:	(Tatag) Kabayan! Ari manéh éling, henteu?
Si Kabayan	:	Iiiiih ari Abah. Nya éling atuh. Iraha Abi gélo?
Abah	:	Lain nanaon, éta wé bet sura-seuri kawas anu gélo anyar.
Si Kabayan	:	(Nyentak) Naooon?
Abah	:	Naha disebut gélo anyar teh bet ngambek?
Ambu	:	(Tenang) Geus heubeul meureun, Bah.
Abah	:	Boa enya, da geuning disebut gélo anyar mah ngambek.
Si Kabayan	:	Eééééééééh boga Abah jeung Ambu teh sarua gélona. (Reuwas, nungkup biwir) Aéh, bit, henteu kétang. Héhéhéhé, hampura Bah, Mbu, Abah Kembu.
Ambu	:	(Nyentak) Naon? Nyebut Kembu ka kami?
Si Kabayan	:	Saha anu nyebut kembu? Cek Abdi téh, Abah, Ambu.
Abah	:	Naha, saha anu nyebut Abah kembu?
Si Kabayan	:	Nya Abah, bieu.
Ambu	:	Eh, Abah. Ulah diajak ngomong waé si Borokokok mah. Bisi tépa gélona. Minantu borokokok. Ka mitoha nyebut kembu.
Si Kabayan	:	Waaaaaaah, ulah kitu atuh, Ambu.
Ambu	:	(Nyentak) Naon? Sakali deui nyebut kembu, diciwit geura.
Si Kabayan	:	Ituh geura?
Abah	:	Geus, geus, ulah kamalinaan, éra kunu lalajo. Sok diuk, Kabayan. Abah rék nanya.
Si Kabayan	:	Héhéhé, mangga, Bah.
Abah	:	Rék naon manéh téh, Kabayan?
Si Kabayan	:	Puguh ngahaja, Uing téh hayang silaturahmi, Bah.
Abah	:	Aaah, Tara ti sasarina Kabayan. Rék ménta duit meureun, nya? Atawa rék nginjeum paré?
Si Kabayan	:	Tuuuuuuuh, da. Abah mah goréng waé ka Uing téh. Ulah suudon, Bah, Goréng kalakuan kitu téh.
Abah	:	Heueuh, heueuh, lah.
Si Kabayan	:	(Daria) Bah, Uing téh hayang diajar wisarwata, aéh..duh.. ku hésé ngomong téh, nya? Naon ning? Oh enya, wi… ras.. swas..ta ! Tah kitu, Bah! Jadi, Uing téh hayang diajar usaha, Bah. Tapiii, teu boga modalna.
Abah	:	(Daria) Oooh usaha? Usaha kana naon, euy? Sok teruskeun, Kabayan. Usaha naon téa euy? Kumaha papatungan téh?
Si Kabayan	:	Kieu, Bah. Urang meuli munding. Modalna papatungan, miarana ku duaan babarengan. Tapi sangkan adil, urang bagi dua miarana téh.
Abah	:	Kumaha carana?
Si Kabayan	:	Urang sapotong éwang, Abah bujurna, Uing huluna.
Abah	:	His, ké heula, ulah gagabah nyieun kacindekan téh. Naha manéh maké hayang miara huluna?
Si Kabayan	:	Ngarah teu kudu miceunan taina. Maraban wé wungkul.
Abah	:	Ambu, cing kami ménta bongbolongan yeuh. Mun kitu carana, mana nu kudu dipilih? Huluna, atawa bujurna?
Ambu	:	(Tandes) Nya mending huluna atuh, miara bujur mah kudu miceunan taina. Nu kitu patut mah bikeun ka si Kabayan.
Abah	:	(Daria, Tandes) Satuju, bener pisan éta pamadegan  téh, Ambu. Moal enya kolot kudu miceunan taina? Hey, Kabayan!
Si Kabayan	:	Kumaha, Bah?
Abah	:	Heug aing daék papatungan jeung manéh, tapi kami huluna, manéh bujurna. Lamun satuju kitu, heug. Henteu mah, moal.
Si Kabayan	:	Moal kaduhung, Bah?
Abah	:	Naha maké kudu kaduhung? Nya moal deuleu. Ieu téh hasil musyawarrroh…
Si Kabayan	:	Cak siah, ketok palu tilu kali. Trok, trok, trok! Keputusan tidak dapat diganggu gugat. Kuring bujur, Abah hulu.
Abah	:	Heueuh, tah saksina si Ambu.
Si Kabayan	:	Jadi lah…
(Si Kabayan, Abah, jeung Ambu kaluar ti panggung dipirig ku kacapi suling)

Copyright © Tatar Pasundan